Μνήμη

Έλαβα προχτές (ξανά) εκείνο το email που έλεγε να κάνουμε μποϋκοτάζ στην Shell και τη BP γιατί πουλούσαν ακριβά τη βενζίνη, θυμίζοντας κάπως το κίνημα που σκεφτόταν να κάνει ο πιτσιρίκος, "κλείνοντας μια τράπεζα" για να δείξει την δύναμη του καταναλωτή. Δεν διαφωνώ με το πνέυμα των email αφού μια εταιρία που επανηλλημένως δείχνει να αδιαφορεί για τον πελάτη, πρέπει να ενημερωθεί με κάποιον τρόπο ότι οφείλει να αλλάξει πολιτική.
Δεν θυμάμαι πότε μου είχε ξανασταλεί το εν λόγω email. Θυμάμαι όμως ότι το είχα διαβάσει και σκεφτόμουν, "hey, this might actually work".
Αυτό που δεν πίστευα στα αυτιά μου ήταν ότι λίγο καιρό μετά διάβαζα στις εφημερίδες ότι οι Shell και BP αποσύρονται από την Ελληνική αγορά! Φυσικά δεν ξέρω αν το μποϋκοτάζ οδήγησε σε αυτή την κίνηση. Αλλά έδειχνε πόσο μικρή και άρα ασήμαντη είναι η Ελληνική αγορά για τις μεγάλες πολυεθνικές. Λίγο καιρό μετά η ALDI βάραγε κανόνι στην Ελλάδα πριν καν ανοίξει και το ίδιο και μια άλλη επιχείρηση που μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή.

Το πρόβλημα που θέλω να θίξω όμως για να μην πλατειάζω είναι ότι η μνήμη μας είναι σαν τη λεγόμενη μνήμη χρυσόψαρου. Δεν ξέρω αν το εν λόγω παλικάρι που μου έστειλε το μπαγιάτικο email είχε ακούσει για την απόσυρση Shell και BΡ. Υποθέτω πως ναι γιατί είχε γίνει σχετικά μεγάλος ντόρος. Αλλά αν δεν μπορούμε να θυμηθούμε τέτοια απλά γεγονότα πως περιμένουμε να ψηφίζουμε με σωφροσύνη και συνέπεια;

Update:
Άρθρα σαν και αυτο για την "Αγρια λεηλασία της Νιγηρίας από Pfizer και Shell" στα ΝΕΑ είναι εκείνα που θα πρέπει να μας κινητοποιούν εναντίων εταιριών και των πρακτικών που χρησιμοποιούν. Χτες ήταν η Νιγηρία το θύμα τους, άυριο όπως πάμε θα είμαστε εμείς. Εμείς που τόσα χρόνια τους δίναμε τακτικά τον οβολό μας. Το κεφάλαιο όμως δεν έχει πατρίδα, ούτε συμπάθειες. Έχει κέρδη και συμφέροντα.