Thursday, May 20, 2010

Η κοινωνία της τσόντας



Τα τελευταία 9 χρόνια παρατηρώ με απορία την κατάπτωση της Ελληνικής γλώσσας και όχι μόνο. Και εγώ δεν ήμουν κανένας καταπληκτικός ορθογράφος στο σχολείο, αλλά όσο να ναι έκανα μια προσπάθεια. Ειδικά σε ότι αφορά στο Ίντερνετ, προσπαθώ να μην μου ξεφεύγουν λάθη και τόνοι προσπαθώντας να κρατώ ευπαρουσίαστα τα κείμενα μου.
Το 2001 στη σχολή είχε πέσει στα χέρια μου για 5 λεπτά ένα γραπτό τεστ φοιτητή. Σε μια σελίδα κείμενο είχε εκατοντάδες λάθη. Χωρίς υπερβολές σχεδόν λέξη και ορθογραφικό. Τι να πω, μπορεί να είχε δυσλεξία το παιδί και προφανώς οι καθηγητές δεν είναι εκεί για να ελέγχουν την ορθογραφία.
Διαβάζοντας διάφορες σελίδες στο Ίντερνετ όμως διαπιστώνω ότι το φαινόμενο είναι απίστευτα διαδεδομένο.
Πολύς κόσμος δεν ξέρει που πάνε τα τέσσερα. Και καλά ορισμένα λάθη μπορεί να γίνονται από βιασύνη. Το παραπάνω όμως στη φωτογραφία;
Μπορεί να φταίνε τα greeklish. Δεν λέω και εγώ τα χρησιμοποιούσα-χρησιμοποιώ αλλά τα περιορίζω όσο μπορώ και χρησιμοποιώ γράμματα που αντιστοιχούν στα ελληνικά. πχ w = ω.
Και στο κάτω κάτω ρε μάστορα υπάρχουν ηλεκτρονικοί ορθογράφοι. Υπάρχουν για Firefox και Google Chrome. Βάλτους στο γαμώPC σου να μπορούμε να σε διαβάζουμε χωρίς να σιχτιρίζουμε την ώρα και τη στιγμή.

Το κακό είναι ότι και γνωστά "ειδησεογραφικά" (μη χέσω) μπλογκ ουδόλως ασχολούνται με την αξιοπιστία των αναρτήσεων τους και την ποιότητα του γραπτού λόγου.
Ε εντάξει δεν είπαμε να γίνουν φιλόλογοι, αλλά λίγη ορθογραφία και συντακτικό δεν βλάπτει. Να καταλαβαίνουμε τι διαβάζουμε και να δίνετε το καλό παράδειγμα βρε αδερφέ. Σαφώς και δεν τους ενδιαφέρει. Το μόνο με το οποίο ασχολούνται είναι το πόσα χιτς έχουν και πόσο παραπάνω από τους ανταγωνιστές βρίσκονται αλλά και να βγάζουν στη φόρα μαλακίες και λαμογιές ανταγωνιστών. Τα δικά τους τα μούτρα που είναι καλυμμένα με παχύ στρώμα σκατού δεν τα βλέπουν. Που να τα δουν αφού είναι κρυμμένα...

Η ορθογραφία δεν είναι ο μόνος τομέας στον οποίο πάμε κατά διαόλου. Παρατηρώ και απίστευτη κατάπτωση των ηθών. Αναλύσεις επί αναλύσεων και συζητήσεις επί συζητήσεων για τις πρόσφατες ΕΛληνίδες (πορνο) STAR. Η trash TV από το χαζοκούτι έχει (τηλε)μεταφερθεί στη ζωή μας. Τι Πετρούλες, τι Αφρούλες, τι γαμίσσα και βαφτίσσα (της σουμπιζ sic), τηλεπωλήσεις και τηλε(κοροϊ)διαγωνισμοί. Ξυπνάμε και κοιμόμαστε μέσα στο σκουπίδι. Οι (παράνομες) χωματερές στις οποίες καταλήγουν τα απορρίμματα μας, γιατί δεν είχαμε το τσαγανό να φτιάξουμε (τηλεοπτικούς) Χ.Υ.Τ.Α. και να εξαπλώσουμε την ανακύκλωση, έχουν εξαπλωθεί τόσο που μπήκαν μέσα στα στούντιο και τα πλατώ και από τα τηλεοπτικά παράθυρα ξεχύθηκαν στα σαλόνια μας, εμποτίζοντας τον εγκέφαλο μας με βρώμα και δυσωδία.

Όλοι γνωρίζουμε τι γίνεται μέσα στις κρεβατοκάμαρες από μια ηλικία και μετά. Αλλά γιατί να πρέπει να το συζητάμε στην τηλεόραση; Προφανώς για διαφημιστικούς λόγους δεδομένων των πρόσφατων (πορνό-βαράτε με και ας κλαίω)ιστοριών. Για ποιο λόγο να χαλάμε ρεύμα και όση φαιά ουσία μας έχει απομείνει σε δημόσιες συζητήσεις της κρεβατοκάμαρας; Για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης; Άρτος σίγουρα ΔεΝ Τρέχει. Από θεάματα όμως καλά πάμε λεβέντες μου.

Παρεμφερή διαπίστωση έκανα όταν λόγω προβλήματος χρειάστηκε να επισκεφτώ το Ίντερνετ καφέ της γειτονιάς μου σε βραδινή ώρα. Γινόταν τρελός πανικός από δεκάχρονα τα οποία ούρλιαζαν μέσα στο "καφέ" παίζοντας Counter Strike. Λίγο έλειψε να χρησιμοποιήσω το πληκτρολόγιο ως σιγαστήρα στα κεφάλια των διπλανών εκατέρωθεν μου. Καμία αυτοσυγκράτηση, κανένας σεβασμός ούτε καν προσποιητός. Σε άλλο αντίστοιχο καφέ στον Έβρο όσο ήμουν φαντάρος, τα παιδιά εκεί ήταν πολύ πιο νορμάλ. Το ίδιο και σε ίντερνετ καφέ που έχω επισκεφτεί στο εξωτερικό. Στην γειτονιά μου είχαν αφηνιάσει εντελώς. Τελικά ευτυχώς που συγκρατήθηκα. Διαβάζοντας για παρόμοιο περιστατικό με πιάνει σύγκρυο.

Και μετά βγαίνουν τα κάθε λογής φασιστόμουτρα, εθνίκια, ΛΑΟπλάνοι, λαϊκιστές, κουτοπόνηροι, ψευδοπατριώτες και δηλώνουν τιμητές των ιδανικών της πατρίδας, ουρλιάζοντας στην τηλεόραση, τη στιγμή που αναγάγουν σε επιστήμη τη διαστρέβλωση και την πολτοποίηση των πάντων. Ο σκοπός (τους) αγιάζει τα μέσα άλλωστε. Μάλλον από κει παραδειγματίζονται τα παιδιά.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ως χώρα, λαός, έθνος, πολιτεία, βρισκόμαστε σε κατηφορική τροχιά. Οδηγούμαστε από ναδίρ σε ναδίρ, στον πάτο της παρακμής.

Πιστεύω ότι αν τρώγαμε σκατά καλύτερα θα ήταν.

No comments:

Post a Comment