έχω ενα μικρό τελετουργικό.
βγάζω απο τη στοίβα με την (μικρη) συλλογή μου απο CD, το αλμπουμ των TEXAS: THE HUSH, και το ακούω.
Μετά βάζω και άλλα, Διφανα Κρίνα πχ, αλλά αυτό των Texas είναι πάντα πρώτο.
Αν και δεν ηταν το πρώτο CD που αγόρασα ποτέ, κάθε φορά που το ακούω μου φτιάχνει μια χαρούμενη διάθεση.
Της εποχής της αθωότητας εκεί γύρω στα 20+, που τα μόνα σημαντικά πράγματα ήταν τα μαθήματα στη σχολή και ποιος τα είχε με ποια.
Έχει και την Sharleen Spiteri σε μια σχεδόν αισθησιακή πόζα στο εξώφυλλο και με
ταξιδεύει πάντα σε αλλες εποχές.
βγάζω απο τη στοίβα με την (μικρη) συλλογή μου απο CD, το αλμπουμ των TEXAS: THE HUSH, και το ακούω.
Μετά βάζω και άλλα, Διφανα Κρίνα πχ, αλλά αυτό των Texas είναι πάντα πρώτο.
Αν και δεν ηταν το πρώτο CD που αγόρασα ποτέ, κάθε φορά που το ακούω μου φτιάχνει μια χαρούμενη διάθεση.
Της εποχής της αθωότητας εκεί γύρω στα 20+, που τα μόνα σημαντικά πράγματα ήταν τα μαθήματα στη σχολή και ποιος τα είχε με ποια.
Έχει και την Sharleen Spiteri σε μια σχεδόν αισθησιακή πόζα στο εξώφυλλο και με
ταξιδεύει πάντα σε αλλες εποχές.
No comments:
Post a Comment