Παρεμπόριο και άλλες ιστορίες

Διαβάζει κανείς σε ένα από τα πρόσφατα περιοδικά του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών ότι 

το παρεμπόριο είναι η πληγή της οικονομίας. Κόκκινα γράμματα για τη λέξη παρεμπόριο ίσως για να δηλώσει τις κομουνιστικές καταβολές του, χειρόγραφη γραμματοσειρά για το υπόλοιπο, για να δείξει ίσως ότι επηρεάζει ανθρώπους.
Η πληγή της οικονομίας λοιπόν. Το διαβάζω και ριγώ από την αμεσότητα του μηνύματος αλλά και το ψέυδος που κρύβει. Βλέπεις τόσα χρόνια στις εποχές των παχιών αγελάδων το παρεμπόριο δεν ήταν πληγή. Δεν μας ενδιέφερε καν. Σήμερα όμως που μεταξύ άλλων η φοροδιαφυγή, μας οδήγησε στην παρούσα οικονομική κρίση, το παρεμπόριο που προσφέρει φαγητό σε ανθρώπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα γίνεται μαζί με τους ίδιους τους μετανάστες εύκολος στόχος για να στρέψουμε την προσοχή μας αλλού.
Λοιπόν ναι, καταδικάζω όλους όσους κερδοσκοπούν εις βάρος της κοινωνίας. Όλους αυτούς που φέρουν τα κοντέινερ με προιόντα μαϊμού και κάνουν περιουσίες στις πλάτες μας χωρίς να πληρώνουν φόρους και ασφάλιστικές εισφορές. Ταυτόχρονα καταδικάζω όλους όσους χύνουν κροκοδείλια δάκρυα τώρα ενώ τόσο καιρό κερδοσκοπούσαν εις βάρος των πολιτών. Όλους όσους αυξάναν τις τιμές τους μέρα με τη μέρα πουλώντας αέρα κοπανιστό σε πρόθυμους είναι η αλήθεια αγοραστές. Ενώ ταυτόχρονα κλείναν τα μάτια στους συνανθρώπους που δεν είχαν να φάνε και ζούσαν μέσα στη φτώχια. Η Lifo τα λέει καλύτερα από όσο θα μπορούσα εγώ:

"Τι έχει συμβεί; Υπερτιμολογούμε υπηρεσίες ο ένας στον άλλον. Κλέβουμε ο ένας τον άλλον. Και όλοι μαζί το κράτος. Καθώς η Ελλάδα έχανε τη μάχη της παραγωγής, ακριβαίναμε συνεχώς τις υπηρεσίες που στο εσωτερικό παρείχαμε ο ένας στον άλλον. Και όλοι διεκδικούσαμε τα λεφτά του κράτους. Αυτά που το κράτος δανειζόταν απλόχερα για να συντηρήσει το επίπεδο ζωής που θέλαμε. Μόλις τα δανεικά σταμάτησαν, ξαφνικά ήρθαν τα προβλήματα στον παράδεισο."

Η πληγή της οικονομίας αγαπητέ είναι οι μειωμένοι μισθοί στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Η πληγή της οικονομίας είναι η έλλειψη ντόπιας παραγωγής, η έλλειψη παραγωγής προϊόντων υψηλής προστιθέμενης αξίας. Η έλλειψη ελέγχου και το μπάτε σκύλοι αλέστε που επικρατεί.
Στο protagon υπάρχει ένα αντίστοιχο κείμενο που καταλήγει " Επειδή όλοι αυτοί που τόσα χρόνια διαχειρίζονταν το προϊόν, αντί να επενδύσουν στην εμπορική του αξία και να το διαφημίσουν, προτίμησαν να το δηλητηριάσουν με το ατομικό συμφέρον τους. Τώρα, κλαίγονται κι αυτοί για την κρίση. Αυτοί, που σκότωσαν το θαλάσσιο παράδεισο τους."

Εμείς που σκοτώσαμε τον επι γης παράδεισο μας. Την "ομορφότερη χώρα του κόσμου".