Πήρε το μάτι μου κάτι για υποψηφιότητα του Γιάννη Μώραλη για δήμαρχος Πειραιά, με ψηφοδέλτιο που περιλαμβάνει "
τα ονόματα του εφοπλιστή και προέδρου της ΠΑΕ Ολυμπιακός, Βαγγέλη Μαρινάκη, του επιχειρηματία Πέτρου Κόκκαλη, της Ειρήνης Νταϊφά, κόρης του προσφάτως εκλιπόντος πρώην προέδρου του Ολυμπιακού, Σταύρου Νταϊφά και του παλαίμαχου τερματοφύλακα του Ολυμπιακού και της Εθνικής Αντώνη Νικοπολίδη." ( Ο Νικοπολίδης έπαιζε και στον Παναθηναϊκό αλλά δεν αφορά το παρόν προφανώς).
"Αλλά γνωστά ονόματα είναι εκείνα του τέως δημάρχου Πειραιά Χρήστου Αγραπίδη, της πρωταθλήτριας του πόλο Σταυρούλας Αντωνάκου, της πρωταθλήτριας ξιφασκίας Βάσως Βουγιούκα, του ομοσπονδιακού προπονητή κολύμβησης Νίκου Γέμελου, του μάνατζερ της ομάδας βόλεϊ του Ολυμπιακού Νίκου Μαντούβαλου και της τραγουδίστριας Πόπης Αστεριάδη."
Επιπλέον τους διαφημίζει ο πολύς Σπύρος Παπαδόπουλος και σίγουρα δεν λυπήθηκαν τα χρήματα όταν έφτιαξαν τα σποτ.
Εγώ το βλέπω ως εξής: Ο Μαρινάκης και ο Κόκκαλης και η Νταϊφά, δεν έχουν άλλες δουλειές και είπαν να το ρίξουν στην πολιτική. Προφανώς το να είναι κανείς επιχειρηματίας με πολισχιδείς δραστηριότητες και λεφτά, του αφήνει πολύ χαλαρό χρόνο τον οποίο οι συγκεκριμένοι επέλεξαν να αξιοποιήσουν προς όφελος του δήμου Πειραιά ως δημοτικοί σύμβουλοι. Του δήμου δηλαδή που τυχαίνει να έχει έδρα η ομάδα ποδοσφαίρου του Ολυμπιακού, που επίσης τυχαίως, τους ανήκει και τη διαχειρίζονται. Παρακάτω σκάει μύτη και άλλο όνομα που σχετίζεται με τον Ολυμπιακό, προφανώς επίσης γιατί το μανατζάρισμα της ομάδας βόλεϊ είναι part time εργασία.
Τα αποτελέσματα της
πρώτης κυριακής, φέρνει στο 33% τον Μώραλη και στο 31% τον Μιχαλολιάκο. Που σημαίνει ότι η γηπεδική λογική με την οποία κατέβηκαν στις εκλογές λειτούργησε μια χαρά.
Η απορία η δική μου είναι η εξής: Στην Ιταλία Ο Μπερλοσκόνι τα μάμησε όλα, έκανε ό,τι γούσταρε, έβγαζε ό,τι νόμους γούσταρε, κλπ. Α τύχαινε να είναι και ιδιοκτήτης μεγάλου ραδιοτηλεοπτικού δικτύου της ιταλίας (MEDIASET)
Στις ΗΠΑ υπάρχει κίνημα κατά της χρηματοδότησης των πολιτικών από επιχειρήσεις και επιχειρηματίες.
Πριν από μερικά χρόνια πίσω στα δικά μας, ο Βγενόπουλος (Mr MIG) χαιρετίζονταν ίσως ως ο άνθρωπος που μετά την Ολυμπιακή θα μπορούσε να σώσει και τη χώρα αν έβαζε υποψηφιότητα. Αυτός, όχι μόνο την Ολυμπιακή δεν έσωσε, που την έδωσε πεσκέσι στον Βασιλάκη της Aegean (ευχαριστώ τον Θεό που έφερε την Ryanair στην Ελλάδα) δημιουργώντας ένα κλασικό μονοπώλειο στους Ελληνικούς αιθέρες, αλλά και η τράπεζα του, η Μαρφίν πήγε κατά διαβόλου βγαίνοντας από το ταμπλώ διαπραγμάτευσης του χρηματιστηρίου και στερώντας χρήματα από όσους είχαν πιστέψει στο παραμύθι του και είχαν αγοράσει μετοχές της εταιρίας.
Ο κόσμος είτε ξεχνά, είτε δεν τον ενδιαφέρει και τα γράφει όλα στα @@. Πάλι τα ίδια και τα ίδια.
Θα το πω ξερά για όσους δεν έχουν καταλάβει ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Οι επιχειρηματίες που μπλέκονται στην πολιτική το κάνουν για το δικό τους το προσωπικό συμφέρον και των εταιριών τους. ΚΑΝΕΝΑΣ επιχειρηματίας δεν ξύπνησε μια μέρα και είπε, κάτσε να βοηθήσω τον κοσμάκη που είναι άνεργος, κακοπληρωμένος και δεν τα βγάζει πέρα. Ειδικά όσοι από εκείνους βγάζουν εκατοντάδες εκατομμύρια κάθε χρόνο. Αν συνέβαινε αυτό, θα έδιναν απλά χρήματα/εργασία στο χέρι και στις οικογένειες όσων τα έχουν ανάγκη. Τα υπόλοιπα είναι παραμύθια της Χαλιμάς και στάχτη στα μάτια των βλακών που έχει πολλούς αυτός ο τόπος.
